ในวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดในชีวิตก็คงจะหมายถึงการที่ผมจะมีชีวิตในวันหยุดนั้นละกว่าตัวผมจะมีวันหยุดได้ในแต่ละวันนั้นบอกว่ายากเลยเพราะอะไรนะเหรอนั้นคือเงิน ผมทั้งงานประจำที่ทำอยู่ที่ร้านขายกล้องต่างๆ แล้วยังมีงานที่เสริมอีกหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นงานเขียนแบบแบรนด์โฆษณาไม่ว่าจะรายได้เสริมทางไหนผมก็รับไปหมดเลย ช่วงนี้มันมีอะไรที่ต้องการใช้เงินเยอะนั้นละครับไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าห้อง ค่าเล่าเรียน ค่าส่งน้องเล่าเรียนการศึกษา มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าช่วงวันหยุดที่ผมไปข้างต้นนั้น ชีวิตในวันหยุดนั้นผมจะนอนเลยจนกว่าจะตื่นมาเอง เพราะร่างกายของคนเราต้องได้รับการพักผ่อนนี่นาทำไงได้ แล้วเมื่อผมหยุดเพื่อนๆ ของผมมันก็ไม่รอช้าเลย มันรีบมาช่วงผมออกไปลุยเที่ยว ซึ่งในวันนั้นผมบอกขอไปแบบไม่ไกลมากถ้าจะไปเพราะผมอยากกลับมานอนไม่อยากจะเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกลเลยแม้แต่น้อย ซึ่งตอนนั้นมันก็พาไปผมอยู่ในย่านท่องเที่ยวที่คุ้นเลยก็คือ สยามพารากอน ผมได้ไปเดินเที่ยวกับมันตลอดไปกินข้าว โออิชิ พอกินอิ่มมันก็พาผมไปดูหนังเรื่อง Don’t Breathe ลมหายใจสั่งตาย ซึ่งจากการได้ดูหนังเรื่องนี้แล้วผมก็สนุกกับมันเป็นอย่างมากเลย หลังจากดูจบแล้วเรียบร้อย ผมก็เดินไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปเห็นกำแพงเก่าๆ ที่ไม่มีคนสนใจแล้ว ผมก็ไปซื้อสีสเปรย์มาพ่นใส่กับเพื่อนซะเลย เห็นผมแบบนี้ผมไม่ใช่เด็กเกเรแต่ซึ่งงานฉีดพ่นสีแบบนี้ละมันจะโชว์ความเก่งกาจแล้วบ่งบอกความเป็นตัวเองได้ ซึ่งเวลาผมพ่นสีไม่ใช่พ่นแบบเขียนคำ “ข้าใหญ่กว่าท้าได้” ไม่ใช่นะโดยผมมีงานเขียนฉีดพ่นเยอะมาก แม้แต่ทางบ้านก็ยังเคยมีคนจ้างไปผมไปฉีดด้วยเหมือนกัน หากเป็นงานกราฟฟิตี้ ผมนี่ทำได้ทั้งวันเลยนะไม่มีเบื่อจนผมลืมไปว่าต้องไปนอนนิหว่า กว่าผมจะพ่นงานแต่ละอย่างเสร็จเนี่ยใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 5 ชั่วโมง มันต้องดูอะไรหลายๆ อย่างไม่ใช่จะให้จบเดี๋ยวนั้นเลยมันก็คงเป็นไปไม่ได้ไม่งั้นผลงานที่ออกมามันก็จะไม่ดีว่ายังงั้นไหม แล้วหลังจากที่ผมได้พ่นงานสีเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็กลับบ้านโดยทันทีเพื่อจะไปนอนไม่งั้นซวยแน่หากไม่ได้หลับเพราะยังต้องมีงานสำหรับออกแบบให้ลูกค้ารอผมอยู่ หากเพื่อนคนไหนอยากจะชวนผมไปพ่นสีห้องให้ที่บ้านก็ติดต่อมาได้เลยนะครับ ผมนี่จะพ่นให้อย่างงามเลยแล้วรับรองได้เลยว่าสวยแน่นอนเลย ยังไงวันนี้ผมขอตัวลาไปก่อนนะครับผมขอพักผ่อนร่างกายฟื้นฟูใหม่เพื่อที่จะไปทำงานต่อ เฮ้อชีวิตคนต้องสู้ต่อไปนะ
